Please look below for the English version

Van Anchorage naar Dawson City

“Je weet wat ze zeggen” , lachte Elaine terwijl ze het laatste stuk brownie voor me inpakte voor onderweg, geen kruimel overlatend voor de andere Warmshowers gasten die nog sliepen, “you snooze, you lose”. Dat kon ik natuurlijk niet weigeren.

Ik heb dezelfde ‘you snooze you lose’ houding als ik aan het fietsen ben. Vroeg starten, lange dagen in het zadel, tempo maken bergop, kilometers tellen tot ik ze niet meer hoef te tellen omdat ik zo in het ritme zit dat ze gewoon voorbijvliegen.

Ik hou ervan om grote afstanden te overbruggen, om vooruitgang te zien op de landkaart. Ook al fietste ik voornamelijk richting het noorden, terwijl ik naar het zuiden moet. Iets wat heel wat mensen die ik tegenkwam niet konden laten te zeggen. “Je weet toch dat je de verkeerde kant opgaat?”

Ik hou van die lange dagen in het zadel en de fysieke en mentale inspanning die nodig is om dit dag in dag uit vol te houden. Dit is waarom ik fiets.

Maar dit is niet waar het om draait bij reizen, zoals Dieter opmerkte, een man die er 15 jaar over deed om rond de wereld te fietsen en die nu een hostel heeft in Dawson City. “Reizen is ook leven.”

Avontuur vind je naast de weg.

Het is een dorp genaamd Chicken, waar er geen stromend water is, maar waar de inwoners uitermate trots zijn op hun ondergoed kanon. Soms is het belangrijk prioriteiten te kiezen in het leven.

Het is de zoektocht naar een slaapplaats elke avond. Ik sliep een nacht in een busje in een kamp voor wegenwerkers nadat ik in een storm terechtkwam in de bergen.

Het is het vinden van de perfecte plaats om te kamperen op het einde van de dag.

Het is de ontmoeting met mensen. Uitgenodigd worden voor hamburgers en bier door Sean en Ryan in een camping in het bos. In de tuin werken met Elaine, muziek van Vivaldi op de achtergrond.  Debbie and Jay ontmoeten die een bus in hun tuin hebben gezet om vermoeide fietsers te verwelkomen. 

Het is een boek lezen dat je nog nooit gelezen hebt op een plaats waar je nog nooit geweest bent. 

Het is wildkamperen in een storm dicht bij de grens en in het midden van de nacht opstaan om dit uitzicht te zien.

Het is andere fietsers tegenkomen, samen fietsen en verhalen uitwisselen.

Nu ben ik in Dawson City in Canada. Een stadje dat zijn glorieperiode beleefde op het einde van de 19de eeuw toen hier goud werd gevonden en duizenden mensen, voornamelijk mannen naar hier kwamen om hun geluk te beproeven. Ze waren op zoek naar goud, maar ik denk dat ten minste enkele onder hen niet enkel naar goud op zoek waren maar ook naar avontuur. En dat ze dat avontuur hier ook gevonden hebben ergens langs de oever van de Yukon en Klondike.

Dat brengt me tot een voor mij beangstigend besluit. Fietsen is niet het doel, maar wel de zoektocht naar avontuur. Voorlopig ten minste.

You snooze you lose

From Anchorage to Dawson City

“You know what they say”, Elaine said, offering me the last piece of brownie, leaving not a single crumb for the other warmshowers guests still asleep, “you snooze you lose”. Never one to refuse an extra piece of brwonie, I had to agree.

I have the same ‘you snooze you lose’ attitude when I’m cycling. Starting early, making long days in the saddle, powering up hills, counting miles until I no longer have to count them because they just swoop by once I found my rythm.

I like covering distance, seeing progress on a map, Even when i’m going North and Patagonia is in the South. A fact quite a few Alaskans had to point out “you know you are going the wrong way, right?”

I like those long days in the saddle and the physical and mental effort that is needed to do this, day in and day out. It is why I cycle.

It is however not what travelling is about, as Dieter a man who took 15 years to cycle the world and is now running a hostel in Dawson City , pointed out. “Travelling is living as well”.

Adventure is often found next to the road.

It is in a town called Chicken where there is no running water, but they are very proud to have their very own underwear cannon. Sometimes you have to prioritise in life.

It is the search for a place to sleep every night. I spend a night in a van in the middle of a roadworker’s camp after being caught in a storm in the mountains.

It is finding the perfect wildcamp spot at the perfect time.

It is the kindness of strangers along the road. Getting invited by Sean and Ryan to an evening of burgers and beer at a campsite. Working with Elaine in the garden, Vivaldi music playing in the background. Meeting Debbie and Jay who put a bus in their backyard to welcome weary cyclists.

It is reading a book you never read before, in a place you never been before.

It is wildcamping in a storm close to the border and waking up to this view in the middle of the night.

It is meeting other cyclists, to share the road with and tell stories.

So here I am at Dawson City in Canada. A town that boomed at the end of the 19th century when gold was found and tousands of people, mostly men, came this far North to prove their luck. They were looking for gold, but I imagine at least some of them were not just looking for gold, they were looking for adventure. And they must have found it somewhere along the shores of the Yukon and Klondike river.

This leads me to a rather terrifying conclusion: cycling is not the point, for now at least, adventure is.