Please look below for the english version

Van Steamboat Springs, Colorado naar Las Vegas, Nevada

Las Vegas, de bakermat van de beschaving, waar wolkenkrabbers uit de woestijn rijzen, waar er meer Elvissen en Doly Partons zijn per hoofd van de bevolking dan eender waar ter wereld en waar de lichtpollutie iedereen epilepsie kan bezorgen.  

 

Las Vegas is een paradijs voor gokkers, op elke hoek is er een casino. Hoewel ik niet naar het casino ben gegaan, denk ik dat het belangrijk is om af en toe iets te doen waarvan je niet weet wat de uitkomst zal zijn. Om een risico te nemen en te kijken hoe het uitdraait. Het is te makkelijk om enkel dingen te doen waarvan je weet dat ze zullen slagen. Voor mij was het risico om een groot deel van mijn leven te slijten achter een bureau omdat er altijd wel een rede is om het niet te doen, groter dan de risico’s die verbonden zijn met deze reis.

Bij het gokken is de uitkomst op lange termijn wel zeker: the house always wins. Daarom ben ik van huis weggegaan.

Na steamboat Springs fietste ik verder door Colorado. Ik beklom bergpas na bergpas. Het hoogtepunt voor mij was de beklimming van Engineer mountain, een pas van net geen 4000m.

Het was een lange en zware beklimming. Toen ik bijna op de top was begon het te regenen. Ik zag een kleine hut om te schuilen. Jackpot!  Omdat het bleef regenen besliste ik er de nacht door te brengen en ‘s morgens verder te fietsen.

‘s Morgens was het helemaal opgeklaard en klom ik verder naar de top. Af en toe  moest ik mijn fiets de berg opduwen omdat het zo stijl was.

De beloning wachtte op de top, een ongelooflijk uitzicht.

Na Engineer pas fietste ik verder naar Utah. Fietsen in Utah betekende vroeg opstaan om zoveel mogelijk kilometers te malen voor het te warm werd om te fietsen. Ik zocht een plek in de schaduw om uit te rusten en ‘s avonds verder te fietsen. ‘s Avonds begon het steevast harder te waaien waardoor er nog enkele trage kilometers volgden tot ik een geschikte plek vond om te kamperen.

Op één van deze warme dagen stopte ik een een klein dorp om wat inkopen te doen. De uitbaatster vroeg me waar ik naartoe fietste. Wanneer ze mijn verhaal hoorde mocht ik niet betalen voor mijn boodschappen en werd ik aangemaand om aan tafel gaan te zitten in een hoek van de winkel. 10 minuten later stond er een bord pizza voor mijn neus. Jackpot!

Ik fietste van het ene nationale park naar het andere en ook buiten de parken was het landschap in Utah verbluffend. Het leek alsof het landschap veranderde achter elke bocht, van rode rotsen en woestijn naar uitgestrekte bossen en alles daartussenin.

Ik bleef niet om te gokken in Las Vegas. Ik had maar één gedachte in mijn hoofd: Leaving Las Vegas. Terug op weg, niet weten wat er gaat gebeuren. Hoeveel keer ik bankroet zal zijn en hoeveel keer ik de jackpot zal winnen. Deze keer wint het huis niet!

*Unless you leave the house

The house always wins*

From Steamboat Springs, Colorado to Las Vegas, Nevada

Las Vegas, the centre of civilisation, were skyscrapers rise from the desert, where there are more Elvisses and Doly Partons per capita than anywhere else in the world and where the light pollution can turn anyone into an epileptic.

Las Vegas is the capital of gambling. There is a casino at every corner. I don’t care care for gambling but I do think it is important in life to do something every once in awhile for which the outcome in uncertain. To take a risk and to see what happens. Life is restricted if you limit yourself to do only things you know will succeed. For me the risk of sitting behind a desk for the better part of my life never taking a chance because there is always a good reason not to, outweighs the risks I will face on this trip.

I guess in gambling the outcome in the long term is not uncertain: the house always wins. That is why I left the house.

After steamboat, I continued cycling in Colorado. Climbing mountain pass after mountain pass. The highlight for me was the ascent of engineer mountain.

It was a long and brutal climb. When I was almost at the summit it started raining, then I saw a small shelter. Jackpot! I decided to stay for the night and climb to the summit in the morning.

In the morning I started climbing again. For some time I had to push my bike because the road was so steep.

I was rewarded with amazing views at the summit.

After Engineer pass, I cycled into Utah. Cycling in Utah meant waking up early and cycling as many miles as possible before the heat made it impossible to cycle. I would try and find some shade for a couple of hours and cycle again in the evening. But by that time the wind picked up which meant some slow miles to a camping spot for the night.

On one of these hot days I stopped in a small town to get some groceries. The shopkeeper asked me where I was going. When she heard my story I wasn’t allowed to pay and was ordered to go sit at a table in the corner of the shop. Ten minutes later the free pizza arrived. Jackpot.

I cycled from one national park to another and the stunning scenery was not only limited to the parks. It seemed that in Utah the scenery changed after every turn, from red rock desert to lush forest and everything in between.

I did not stay to gamble in Las Vegas, I only had one thought on my mind: leaving Las Vegas. To get back on the road, not knowing what will happen and how many times I will be bankrupt and how many times I will hit the jackpot. I can’t let the house win this time.

*unless you leave the house